2022
Accepted Solutions
Zamek Grodziec – późnogotycki zamek położony w pobliżu wsi Grodziec, w gminie Zagrodno, powiecie złotoryjskim, województwie dolnośląskim, na szczycie wzniesienia o tej samej nazwie. 2 sierpnia 2009
Jeden z najciekawszych zamków w kraju stoi z dala od zgiełku w malutkiej wsi na bazaltowej górze o wysokości 389 m npm. Szkoda, iż sztucznie niegdyś zasadzony las rozrósł się do takich rozmiarów, że już niewiele widać spoza drzew. Warownia zajmuje cały wierzchołek góry, jednak zagospodarowana jest głównie część zasadnicza czyli zamek górny.
Na obszernym przedzamczu (270x140 m) znajduje się bezpłatny parking (samochodem wjeżdża się krętą leśną drogą przez bramę wjazdową) oraz drewniany budynek i ewentualnie namioty rycerskie oraz szałasy służące do palenia w czasie inscenizacji historycznych. Warto się zapuścić w zarośnięte części
przedzamcza, ponieważ napotykamy tam na kawałki murów obwodowych i kilka baszt w różnym stanie, w tym dwie połączone walącym się gankiem. Nie zanosi się, aby w najbliższym czasie były one udostępnione. Przedzamcze od zamku oddziela resztka nawodnionej fosy, most zwodzony i charakterystyczna efektowna brama z wejściem dla konnych i pieszych. Posiada ona wmurowaną płaskorzeźbą św. Jerzego, attykę, wieżyczkę-kawalierę oraz dekoracje i obramowania z piaskowca. Za nią widać wysokie mury częściowo zrujnowanego donżonu - potężnej wieży ostatecznej obrony o wysokości ponad 25 m i szerokości 16 m, której zadaniem była także obrona bramy. Wielką atrakcją zamku jest właśnie wejście na szczyt tej wieży. Widok jest imponujący.
Wchodząc na dziedziniec po lewej widzimy piętrowy budynek mieszkalny, flankowany dwiema wieżami: cylindryczną i czworoboczną, a od zewnątrz z półbasztą przystosowaną do użycia broni palnej. Budynek jest załamany pod kątem 30 st. a grubość murów w przyziemiu sięga aż 5 m. Jego piwnice wg XVII-wiecznych rejestrów nosiły nazwy Piwnej i Mlecznej, co sugeruje że funkcjonowała tam piwiarnia i jadalnia. Na parterze znajdowała się sień, wielka sala i komnata kominkowa, a na piętrze sala zwana rycerską, komnaty książęce oraz kaplica. Wnętrza posiadały piękne sklepienia, ale dziś są one zachowane tylko częściowo. Na starych pocztówkach widać jeszcze taras biegnący przez całą długość piętra, ale obecnie wymaga on remontu. Najwyżej biegną ganki strażnicze, oddane niedawno do zwiedzania. Z boku na piętrze znajduje się ciekawy wykusz z piaskowca. W salach podziwiać można ładne portale i maswerki okienne, wystrój jednak stanowią głównie akcesoria bractwa rycerskiego, kilka trofeów myśliwskich i stylizowane łoża. Od wschodniej strony budynku mieszkalnego znajduje się porośniętą pnączami narożna czworoboczna wieża, mieszcząca obecnie niewielki hotel. Idąc dalej dochodzimy do niezrekonstruowanej części wschodniej. Jest tam baszta zamieniona na romantyczny taras widokowy z wąskim korytarzem na murach obwodowych. W sumie można stamtąd popatrzeć głównie na mury bastei, bo widok na okolicę jest zasłaniany przez drzewa. Na samą basteję wejścia nie ma. Na dziedzińcu znajduje się studnia i kilka posągów. W lecie wystawione są tu ławy, na których można się posilić w zamkowym bufecie.
Ogólnie zamek jest bardzo przyjaźnie nastawiony do turystów i stale się rozwija, choć do stanu sprzed wojny dużo mu jeszcze brakuje. Jest sporo różnych zakamarków i zarastających ścieżek, które można samemu eksplorować (dla turystów indywidualnych nie ma przewodnika). Regularnie organizowane są turnieje rycerskie i różne imprezy. Godne uwagi jest, że pierwotnie festiwal muzyki gotyckiej "Castle Party" odbywał się właśnie w Grodźcu. Warownię często odwiedza też telewizja, aby w malowniczej średniowiecznej scenerii kręcić filmy i programy (np. Wiedźmin, Przyłbice i Kaptury, Pamiętniki Fanny Hill, wkrótce biografia królowej Jadwigi Zanussiego). Jest tylko jeden mały problem - zamek jest zbyt średniowieczny i urokliwy niż był w rzeczywistości. Jest to przykład obiektu, który dwukrotnie w swej historii, w odstępie 100 lat, był odbudowywany na cele turystyczne i jego prawdziwy, historyczny charakter został już na zawsze utracony. Obecny wygląd oraz stan zawdzięcza odbudowie z początku XX wieku i niemieckiemu architektowi Ebhartdowi (znany też z prac przy zamku Czocha), który starał się nie odbiegać od średniowiecznego pierwowzoru, niemniej jednak pozwolił sobie nieco upiększyć swoje dzieło. Stąd na przykład wiele różnych "klimatycznych detali" wykonanych głównie z piaskowca, który znakomicie odróżnia się od ciemnych kamiennych murów. Mi jednak ta pewna sztuczność w ogóle nie przeszkadzała, a wielu zwiedzających nawet nie zdaje sobie z niej sprawy...
Poniżej zamku znajduje się kościół, w obecnej postaci z XVII wieku, ale powstały na gruzach świątyni XIII-wiecznej oraz owiany legendami o skarbach XVIII-wieczny pałac, zniszczony niedawno w czasie pożaru.
https://www.flickr.com/photos/zzby/albums/72157635368296084
Zbyszek 🙂